Yrq

Spóźniłem się teraz tylko miarowe tykanie monotonne komunikaty szum kroków po peronie i szelest przeglądanej prasy już nie słychać jak schną kwiaty spóźniłem się o parę lat

Żeglarz jesteś wodą, oceanem niezmierzonym dzikim sztormem, moją zgubą i nadzieją jesteś Słońcem, które pali i wysusza i gwiazdami, co wskazują drogi koniec jesteś wiatrem, który chwytam w moje żagle nagłym szkwałem, co rozbija mnie o skały jesteś lądem, za horyzontem gdzieś schowanym Nową Ziemią, czekającą na odkrycie

dziś zaproszę Cię do kina stworzonego z ramion, słów muskanego ciepłą nocą gdzie wstęp mamy tylko my z zamkniętymi powiekami obejrzymy własny film o grze cieni księżycowych nadającej błogi rytm poszeptamy rozgrzeszeni w splocie dłoni zniknie świat nic nie znajdzie nas na ziemi prócz miękkiego światła gwiazd

"Nałóg" wróciłem do nałogu po wielu dniach odwyku po wielu dniach zapewnień "już dałem sobie spokój" znów potrzebuję mojej najsłodszej heroiny pięknego narkotyku w postaci idealnej "nie będzie mnie, pozostaw wiadomość po sygnale" rozłączam się, wystarczy na więcej nie liczyłem dodaję więc do wspomnień myśl: "co by było, gdyby?" tak stwarzam w wyobraźni placebo moje własne

nie mam części odpowiednich tych stabilnych, wytrzymałych część zgubiona lub zniszczona nie pasują pozostałe nie wiem wcale jak budować wznoszę małe, kruche zamki co przy każdym małym wstrząsie rozsypują się w posadach w klocki te nie jestem dobry nic utworzyć sam nie mogę pomóż, może tylko razem zbudujemy coś trwałego

jutro ma być koniec świata zapowiadany i tym razem pewny politycy nie mają o co sie kłócić wierzący modlą się do swoich bogów głodni jedzą darmowy posiłek rodzice rozmawiają z dziećmi byli kochankowie wracają do siebie wrogowie godzą się bogacze na bankietach nudzą się motocykliści giną oby jak najszybciej samotni piją, by nie pamiętać robimy to, co chcemy robić paradoksalnie dostaliśmy czas którego jakoś zawsze brakowało choć jednego dnia jesteśmy szczerzy

rano twarz w lustrze robi próbę masek wychodząc pakuje je zaczyna przedstawienie gra - udaje udaje - bawi się kurtyna wieczorem w garderobie odkłada maski na głowy manekinów w nocy twarz w lustrze ma rysy wyżłobione przez pryzmaty masek odkłada Maskę na głowę manekina Twarz w lustrze jaka jest czy jest nie widzi

potrzebuję Twojego optymizmu ja, niewidzący sensu potrzebuję Twojego ciepła ja, nieznający go potrzebuję Ciebie ja, niedopełniony